Ik weet het (ook) niet (helemaal)
Omgaan met emoties in Coronatijden
Hey jij daar, in je kot
Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet goed weet wat ik moet schrijven. Eerst dacht ik: "concrete handvaten & tips! Schud eens al die psychologie trucjes uit je mouw!" Dan: "Vertel gewoon hoe jij het beleeft, mensen hebben de zoveelste tip niet nodig". Dan dacht ik: "Wacht toch maar even af". En zo zijn we ondertussen al bijna 4 weken verder...in deze crisis.
Een crisis die ik beleef. (inclusief 'n rollercoaster van emoties). Die ik met een zekere afstand observeer. (met iets te veel wijn & chips).
Zo heb ik bijvoorbeeld gisteren geconcludeerd dat die wijn & chips mij momenteel écht niet meer helpen (in het begin wel hoor. Cheers to that). Maar te veel is te veel. Dus hier zit ik nu met een 2de mocktail in de hand mijn uitgestelde nieuwsbrief & blog te typen. Gisteren de nieuwsbrief uitgestuurd, zo meteen de blogpost (nog meer openbaar! Slik). Hopelijk vind ik de moed om 'm te publiceren.
Want ik ben bang dat mensen gaan vergelijken. Gaan oordelen.
Want schrijven is eigenlijk niet mijn dada. Geef mij maar podcasts, audioboeken & video's:
Wilfried & ik hebben via zoom een podcast aflevering gemaakt over omgaan met emoties tijdens Corona (vanuit...jawel...mijn kast! Alles voor de akoestiek). Je kan het hier beluisteren. Ik maakte ook een webinar samen met een geestige bende over hoe je medewerkers kan motiveren vanuit uw kot.
Het is niet omdat ik het niet weet, dat ik in de wachtkamer ga zitten tot het voorbij gaat. In the meantime, I will do the best I can.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet goed weet wat ik moet schrijven. Eerst dacht ik: "concrete handvaten & tips! Schud eens al die psychologie trucjes uit je mouw!" Dan: "Vertel gewoon hoe jij het beleeft, mensen hebben de zoveelste tip niet nodig". Dan dacht ik: "Wacht toch maar even af". En zo zijn we ondertussen al bijna 4 weken verder...in deze crisis.
Een crisis die ik beleef. (inclusief 'n rollercoaster van emoties). Die ik met een zekere afstand observeer. (met iets te veel wijn & chips).
- Mag ik gewoon eerlijk meegeven dat het enige dat ik met zekerheid weet is dat ik het niet weet?
- Dat het enige dat we met zekerheid weten over deze Coronavirus is dat we het niet weten?
- Dat we hier allemaal op een of andere manier door geraakt worden?
- Dat iedereen dit op zijn eigen manier beleeft? In hun eigen unieke omstandigheden met hun eigen rollercoaster van (comfortabele en/of oncomfortabele) emoties?
- Dat iedereen ook hun eigen manier van 'coping' inschakelt? fixen, minimaliseren, uitvergroten, oordelen, mediteren, beschuldigen, sporten, vluchten, volgen, afwachten, verdoven, rebelleren, of zelfs kuisen (hi Monica!), …
Zo heb ik bijvoorbeeld gisteren geconcludeerd dat die wijn & chips mij momenteel écht niet meer helpen (in het begin wel hoor. Cheers to that). Maar te veel is te veel. Dus hier zit ik nu met een 2de mocktail in de hand mijn uitgestelde nieuwsbrief & blog te typen. Gisteren de nieuwsbrief uitgestuurd, zo meteen de blogpost (nog meer openbaar! Slik). Hopelijk vind ik de moed om 'm te publiceren.
Want ik ben bang dat mensen gaan vergelijken. Gaan oordelen.
Want schrijven is eigenlijk niet mijn dada. Geef mij maar podcasts, audioboeken & video's:
Wilfried & ik hebben via zoom een podcast aflevering gemaakt over omgaan met emoties tijdens Corona (vanuit...jawel...mijn kast! Alles voor de akoestiek). Je kan het hier beluisteren. Ik maakte ook een webinar samen met een geestige bende over hoe je medewerkers kan motiveren vanuit uw kot.
Het is niet omdat ik het niet weet, dat ik in de wachtkamer ga zitten tot het voorbij gaat. In the meantime, I will do the best I can.
Groetjes vanuit de Podkast