Hey jij daar (ja...in je kot...kan jij trouwens ook het woord 'kot' niet meer horen of rieken?)

Ik weet al iets meer dan de vorige keer! Zondag is blijkbaar mijn emotie-explosie dag in Coronatijden.

Er zijn 3 manieren waarop je kan omgaan met (lastige) emoties:

1. Je kan ze wegduwen. Opkroppen. Verdoven. Plat-relativeren. (Over)Rationaliseren. Voortdoen. "Trek het je niet aan", "Bekijk het positief", "Herpak u" zijn de klassiekers die we dan tegen onszelf (of anderen) zeggen. Als dat lastige gevoel maar verdwijnt. Maar helaas kan het onverwacht intensiever en explosiever terug naar boven floepen, zoals een bal die je te lang onder water drukt. Met collateral damage als gevolg. Of het gevoel kan zich lekker gaan nestelen in je schouders, buik, rug...
   
   
2. Je kan er op gaan broeden. Erin baden. Volmondig ventileren. Piekeren over de toekomst. Vasthouden aan het verleden. Je durft daarbij regelmatig jezelf ook nog de schuld geven ("Waarom doe ik dit mezelf toch altijd opnieuw aan?"). Je houdt van gezellige gezamenlijke broedsessies. En je dumpt je emoties bij je naasten (die mogelijks ook empathie-moe worden). Je kan nog bijkomend last krijgen van piekeren over je gepieker. Kwaad zijn op je kwaadheid. Bang zijn van je angst. Een vermoeiende vicieuze soep.
   
   
3. Je kan emotioneel veerkrachtig handelen: voelen wat er te voelen valt, zonder oordeel. Je laat het gevoel je stuur niet overnemen en probeert te begrijpen wat erachter zit. En vaak komt de ruimte voor de volgende concrete stap vanzelf. M.a.w zo kan je op een heel flexibele manier in beweging komen met (en zelfs dankzij) die emoties. Je maakt bewuster keuzes die je leiden in de richting van je waarden. Je voelt je vrijer en steviger. Je leeft.

...Schoon hé. Die theorie van puntje drie...Wat heb ik al stevig gebroed en geduwd. Zondag zwierde ik met een goede portie oordeel & beschuldigingen naar het beleid, dumpte ik mijn emotionele bagage bij mijn vriendinnen, en na 1 mocktail-week verviel ik terug in mijn oude patroon van chips & wijn. Oh ja, en daar voelde ik me dan nog eens schuldig over ook.

Dat kan allemaal geen kwaad. Maar op een bepaald moment leidt het nergens meer toe. Of erger: het leidt me af van het leven dat ik wil leiden.

Gelukkig is er ondertussen weer beweging gekomen. Ik werk minstens 1 avond per week door aan mijn nieuw project rond emotionele intelligentie. Zonder wijn. Zonder chips. Ik please minder. Ik communiceer mijn noden aan mijn omgeving en verwacht geen superpowers van hen of mezelf. En ik aanvaard hetgeen waar ik niets aan kan veranderen. En zo werd mijn kwaadheid, verveling, teleurstelling, verdriet rustiger. En voldoening, plezier en zingeving groter.

Naast lastige emoties verwerken, kan je ook aangename emoties oproepen. Wilfried & ik laten je tijdens onze podcast aflevering (mentaal) reizen naar leuke plekken, herinneringen of gevoelens a.h.v 3 oefeningen. Heerlijk veel deugd van gehad na mijn explosieve zondag, nogmaals bedankt Wilfried! Beluister de aflevering hier. Tip: zoek een gemakkelijke rustige plek op, waar je een half uur ongestoord kan liggen of zitten.

Als je trouwens nog wat hulp kan gebruiken om om te gaan met allerlei emoties, of voor eender welke andere vraag, wees welkom. Want, goed nieuws: ik mag je officieel terug live ontvangen vanaf 11 mei. Ik kijk er enorm naar uit en voorzie alles zodat zowel jij als ik veilig & ontspannen een sessie kunnen houden, rekening houdend met de maatregelen. Hoe ik dat doe lees je hier.

Wie weet tot snel, want ik mis jullie wel.

No worries, ik werk niet op Zondag.

Groetjes
Ama