Ik moet iets bekennen
Omgaan met emoties in Coronatijden
Good moooorning!
Ik ga met de deur in je kot vallen. Ik moet iets bekennen. Want een masker dragen is vermoeiend (dat weten jullie ondertussen ook).
Ik...
ben...
een...
emotioneel mens.
Ik voel veel emoties. Met veel ups & downs. Sinds ik mama ben geworden is dat verzesvoudigd. En oh ja, zonder die wijn & chips, voel ik nog meer. Intens man.
Ik kan ineenkrimpen van verdriet. Trillen van woede. Kwispelen van blijheid. Bruisen van enthousiasme. Verglijden in bezorgdheid. Bijna stoppen met ademen van angst. En als ik zenuwachtig ben, verdwijnt mijn speeksel.
Als iemand mij vraagt "hoewist?", dekken de 2 meest voorkomende en vage antwoorden "goed" of "niet goed" verre van de lading. Ik voel vaak een mengeling van allerlei emoties. Met meestal 1 of 2 op de voorgrond. Soms ervaar ik 10 op 1 dag. Kortom: chez Ama is 't een gezellig pretpark vol emotionele rollercoasters.
Maar door mezelf toestemming te geven om te voelen, met een zekere afstand te kijken naar dat gevoel en nieuwsgierig te onderzoeken wat dat gevoel misschien wil melden, komt er beweging. Gerichte actie in lijn met mijn waarden. Meer plezier. Meer leven in het nu. Rust.
Hoe ik die drie 'dingetjes' doe?
1. Door contact te maken met mijn lichaam. Want emoties zitten in je lijf.
2. Door mijn gevoel met mildheid & afstand te verwoorden: "oh daar is schuldgevoel" i.p.v "ik ben een slechte moeder". Of ik schrijf het van mij af in mijn 'Self-Therapy' word documentje.
3. Door te kijken naar mijn visuele poster aan de muur vol Ama-Identiteiten. Wie heeft honger? En dan voeden waar nodig.
2 & 3 lukken behoorlijk. Maar dat eerste? Amai mijne frak. Ik ben een krak in mijn lichaam te ontvoelen. Laat mij maar lekker in mijn hoofd zitten. Onlangs zei een goede vriend nog tegen me: "Ama is hier, maar ze heeft haar lichaam niet mee". Wat een nagel op de kop was dat. Dus ik probeer mijn lichaam terug regelmatiger mee te nemen, zonder er bang van te zijn of boos op te zijn. Zodat ik kan voelen wat er te voelen valt.
De Markskes uit de psychologie noemen dit "Emotionele Intelligentie" = het vermogen om emoties te herkennen, begrijpen, labelen, uitdrukken & reguleren. Uit onderzoek blijkt dat het trainen van je emotionele intelligentie een positieve invloed heeft op:
In de tussentijd, wees welkom voor individuele begeleiding of training op maat: http://makeitwork.gent/loopbaanbegeleiding
En no worries, ik zal niet al mijn emoties uit de doeken doen als je de volgende keer vraagt "Hoewist?"
(unless you insist).
Kwispelende ochtendgroet
Ama
Ik ga met de deur in je kot vallen. Ik moet iets bekennen. Want een masker dragen is vermoeiend (dat weten jullie ondertussen ook).
Ik...
ben...
een...
emotioneel mens.
Ik voel veel emoties. Met veel ups & downs. Sinds ik mama ben geworden is dat verzesvoudigd. En oh ja, zonder die wijn & chips, voel ik nog meer. Intens man.
Ik kan ineenkrimpen van verdriet. Trillen van woede. Kwispelen van blijheid. Bruisen van enthousiasme. Verglijden in bezorgdheid. Bijna stoppen met ademen van angst. En als ik zenuwachtig ben, verdwijnt mijn speeksel.
Als iemand mij vraagt "hoewist?", dekken de 2 meest voorkomende en vage antwoorden "goed" of "niet goed" verre van de lading. Ik voel vaak een mengeling van allerlei emoties. Met meestal 1 of 2 op de voorgrond. Soms ervaar ik 10 op 1 dag. Kortom: chez Ama is 't een gezellig pretpark vol emotionele rollercoasters.
Maar door mezelf toestemming te geven om te voelen, met een zekere afstand te kijken naar dat gevoel en nieuwsgierig te onderzoeken wat dat gevoel misschien wil melden, komt er beweging. Gerichte actie in lijn met mijn waarden. Meer plezier. Meer leven in het nu. Rust.
Hoe ik die drie 'dingetjes' doe?
1. Door contact te maken met mijn lichaam. Want emoties zitten in je lijf.
2. Door mijn gevoel met mildheid & afstand te verwoorden: "oh daar is schuldgevoel" i.p.v "ik ben een slechte moeder". Of ik schrijf het van mij af in mijn 'Self-Therapy' word documentje.
3. Door te kijken naar mijn visuele poster aan de muur vol Ama-Identiteiten. Wie heeft honger? En dan voeden waar nodig.
2 & 3 lukken behoorlijk. Maar dat eerste? Amai mijne frak. Ik ben een krak in mijn lichaam te ontvoelen. Laat mij maar lekker in mijn hoofd zitten. Onlangs zei een goede vriend nog tegen me: "Ama is hier, maar ze heeft haar lichaam niet mee". Wat een nagel op de kop was dat. Dus ik probeer mijn lichaam terug regelmatiger mee te nemen, zonder er bang van te zijn of boos op te zijn. Zodat ik kan voelen wat er te voelen valt.
De Markskes uit de psychologie noemen dit "Emotionele Intelligentie" = het vermogen om emoties te herkennen, begrijpen, labelen, uitdrukken & reguleren. Uit onderzoek blijkt dat het trainen van je emotionele intelligentie een positieve invloed heeft op:
- je Aandacht
- je Leervermogen
- je Beslissingsvermogen
- je Relaties
- je Mentale & Fysieke gezondheid
In de tussentijd, wees welkom voor individuele begeleiding of training op maat: http://makeitwork.gent/loopbaanbegeleiding
En no worries, ik zal niet al mijn emoties uit de doeken doen als je de volgende keer vraagt "Hoewist?"
(unless you insist).
Kwispelende ochtendgroet
Ama
De poster in kwestie