Ik voel me naakt.
En alles raakt.

Er gaat geen dag voorbij zonder dat de kwetsbaarheid mij inhaalt. Alsof ze mij levenslang zal achtervolgen. Alsof mijn leven in een fractie van een seconde, door een ongeval, scheiding of ziekte, zou kunnen instorten. Alsof ons ineens vanalles kan overkomen.

Want wat ben jij mijn alles, kleine meid. Je bent zodanig mijn alles dat ik snak naar zuurstof. En tegelijkertijd inhaleer ik zo diep mogelijk als je hoofdje langs mijn neus passeert. Mijn zoveelste poging om terug 1 te worden met jou.

Elke dag laat ik je iets meer los. Zo krijgen we beide voldoende zuurstof om ons eigen pad te bewandelen. Om te ademen. Om te groeien. Om te zijn.

Ik kijk met ontroering en angst toe. Ik klamp me vast aan elke vorm van zekerheid. Tuutjes. Je lievelingseten. Je slaaptijd. Want wat snak ik naar zekerheid over je geluk. je welzijn. je leven. Een zekerheid die er niet is.

Ik pendel voortdurend tussen vastpakken en loslaten. Ingrijpen en laissez faire. Juist doen en juist niets doen.

Zucht.

Wat een nieuw leven. Een fundamenteel nieuw leven. Niet beter of slechter. Maar anders. Een "anders" die voor iedereen anders is. Een "anders" die ervoor zorgt dat je een ander leven definitief achter jou laat. Ik had er geen flauw idee van tot ik eraan begon.

"The greatest burden a child must bare is the unlived life of its parents"
- Carl Jung

Ja Jung. En toch zal ik ervoor vechten zodat jij deze last niet hoeft te dragen mijn kleine meid. Door het leven ten volle te blijven beleven. Met kwetsbaarheid en al. Dat wil zeggen dat ik mezelf soms, heel stilletjes, de vraag durf stellen: hoe zou mijn leven eruit hebben gezien moest ik geen kinderen hebben gehad? En dan rouw ik even om de onbezorgdheid en onoverwinnelijkheid van vroeger. En de verloren mogelijkheden van later. Maar door dat net toe te laten, komt er een soort rust. Een openheid voor wat komt. Inspiratie voor nieuwe dromen. Waardoor ik een aanwezige dankbare mama kan zijn, die je lach én je tranen in al hun glorie en volheid kan opnemen, zonder ermee te versmelten.

Want jij, mijn kleine meid, bent een nieuw hart dat in mij is geboren. En hoewel ik dat hart zal moeten afgeven, zal de liefde voor jou altijd blijven kloppen.

Voor eeuwig en altijd,
Je Mama




Wees heel welkom als je zelf zoekende bent in je nieuwe rol als mama of papa. Bekijk de workshops Straffe Mama's of kom gerust langs voor een gesprek.